Rozdział 9 - Przystań elfów

Rozdział 9
_________________________________

Natsu szedł ze smutną miną zagłębiając się coraz bardziej w jaskinię. Jego przyjaciele i Gajeel szli z tyłu nie wiedząc o co może chodzić magowi ognia. Jego ogień, który zawsze był dla nich delikatny i przyjemny, wydawał się teraz dziki i nie okiełznany. 

- Gajeel, co ty mu powiedziałeś? - warknął cicho do mężczyzny Gray.

- To sprawa pomiędzy mną, a nim. - odburknął. Chłopak widząc, że to na nic dał sobie spokój. 

Pod nogami towarzyszy zaczynało się robić ślisko, a zamszony kamień zastąpiło błoto i muł. Lucy podniosła swoją suknię, aby jej nie zabrudzić. Mirajane, Wendy i Levy postąpiły tak jak blondynka. A Juvia i Erza szły przed siebie, mając swoje suknie tylko do połowy nóg. W ciemnej pieczarze robiło się duszno, a co kilka sekund z sufitu skapywały krople wody. 

Wendy ze strachem spojrzała w górę i chwyciła się ręki Juvii, gdy spomiędzy stakaktytów wyleciało kilka nietoperzy. 
-Natsu powiesz mi o co chodzi? -  niespodziewanie do różowowłosego maga pobiegła Lucy - Czemu jesteś taki smutny? Coś się stało? - zalała go falą pytań mając głęboką nadzieję, że jej odpowie. 
-Ah...-westchnął i podrapał się w tył głowy. - Gajeel mi powiedział, że żołnierze Styks zabili Lisannę. - spuścił głowę ukrywając  zaszklone oczy. 
- Lisanna? - szepnęła. Przez chwilę głowiła się kto to. Po kilku sekundach domyśliła się, że chodzi o dziewczynę, która dzisiaj rano zaprosiła Natsu na festiwal. Lucy zagryzła dolną wargę. - Przykro mi. Pewnie była dla ciebie ważna, co? 
- Była moją koleżanką, nie znałem jej nawet jeden dzień, a ty twierdzisz, że była dla mnie ważna? - mruknął Natsu. Lucy spuściła głowę.
- Zginęły tysiące ludzi, a ty tak po prostu przejmujesz się śmiercią jednej dziewczyny! Pomyśl... Czy ona chciałaby byś był teraz smutny? Nie sądzę... - krzyknęła zawstydzona swoim nagłym wybuchem zazdrości. Odbiegła od chłopaka próbując zachować równowagę. Natsu zmierzwił sobie otwartą dłonią włosy i kątem oka spojrzał na przyjaciół. Wzrok Erzy mógłby zabić i dawał mu jasno do zrozumienia, że ma przechlapane.
-Kya!!! - nagle w jaskini rozbrzmiał krzyk blondynki. 
-Księżniczko! - Erza i Wendy natychmiastowo zerwały się z miejsca i ruszyły w stronę z której dobiegł krzyk. W chwili, gdy dziewczyny znikły z oczu reszty towarzyszy rozbrzmiały kolejny dwa krzyki należące do dwóch dziewczyn.
-Co tak stoice!? - Juvia pomachała ręką przed oczami osłupiałych chłopaków. - Idziemy! - rozkazała i łapiąc Levy za ręką pobiegła do przodu. Błoto pod jej stopami rozbryzgiwało się na każde strony brudząc wąskie ściany jaskini i ich ubrania. 
-Te krzyki chyba dochodziły z tąd! - Gajeel wskazał na miejsce w którym widać było minimalne światło.
Juvia spojrzała w miejsce, które wskazywał mężczyzna, ale niestety potknęła się o własne nogi i wpadła razem z Gajeel'em i Levy na śliską nawierzchnię. Gray, Mirajane i Natsu spojrzeli po sobie nie pewnie. 
- Idziemy? - szepnęła białowłosa.
- A może... Napiszemy tu gdzieś świętej pamięci Lucy, Juvia, Erza, Levy, Wendy i Gajeel? - zaproponował Natsu cofając się.
- Ygh... Idziemy za nimi. - mruknął Gray i kopnięciem w plecy "wrzucił" Natsu w stronę, z której dobiegały piski dziewczyn.
-T-TO JE-JEST NAWET ZABAWNE! - wydarł się Natsu unosząc do góry ręce i piszcząc z podekscytowania. 
-Natsu! To nie czas na zabawę! - jadący za różowowłosym Gray chwycił jakiś mały kamień i rzucił nim w przyjaciela. 
-Ty~ nie dokończył, gdyż wąska śliska nawierzchnia poszerzyła się ukazując na swoim końcu światło.
- Aaaa...! - pisnęła Mirajane i razem z kłócącymi się przyjaciółmi wyleciała z jaskini. 
- Moja głowa... - mruknął Natsu rozcierając bolące miejsce. - Wszyscy cali? - spojrzał na Erze, Gajeel'a i Juvię.
- Tak, mieliśmy wyjątkowo miękkie lądowanie. - uśmiechnęła się Juvia.
- P-pomocy! - usłyszeli cichy krzyk należący do blondynki, a po chwili zobaczyli jak Lucy wymachuje nogami spod Gajeel'a i Juvii. 
- Lucy! - Natsu zrzucił zdezorientowaną kobietę i mężczyznę i pomógł Lucy usiąść.
- T-to...było okropne! - zaszkiliły jej się oczy i zaczerpnęła dużą porcję powietrza. 
- E-ej... Przyjaciele... - szepnęła Mirajane. - G-gdzie my jesteśmy i co to za jacy? - wydusiła patrząc w stronę gromady postaci.
-Mirajane... - szepnęła Levy tuląc się do białowłosej, gdy wokół nich zebrało się kilkadziesiąt osób.
-Z jednej strony są słodkie, ale z drugiej trochę straszne. - młoda Marvell podeszła po czym lekko przytuliła się do Erzy. 
-Co tu się dzieje!? - nagle tłum rozstąpił się ukazując uzbrojoną kobietę zmierzającą w stronę księżniczki i jej towarzyszy -Kim jesteście? - zapytała i omiotała wzrokiem przybyszy, gdy dotarła do blondynki jej oczy się powiększyły,  na twarzy zagościł uśmiech. - Witaj księżniczko... - rzekła podając jej dłoń i pomagając wstać.
- Witaj... - szepnęła i spojrzała na kobietę. Lucy dokładnie przyjrzała się nowo poznanej. Była szczupła i miała zaokrąglone biodra. Biust też był niczego sobie. Na lekko żółtej skórze była założona skórzana zbroja z motywem białego smoka w złotym kole. Lucy lekko się wzdrygnęła patrząc na długie spiczaste uszy blondynki. Księżniczka już wiedziała jaka to rasa - elfy. Elfka miała głębokie, zielone oczy, które teraz wpatrywały się w towarzyszy blondynki i mierząc w nich strzałą z łuku. Jednak ku zdziwieniu reszty gdy spojrzała na Erzę zmarszczyła brwii i jej również pomogła wstać okazując jej swój szacunek.
- Czy oni są z wami? - ugięła kolana dokładniej celując w zdenerwowanego Natsu. Lucy położyła dłoń na ramieniu elfa i lekko odgarnęła jej długie, blond włosy.
- Jesteśmy w pokojowych zamiarach. Kim jesteś? Gdzie my jesteśmy? - uśmiechnęła się delikatnie.
-Nazywam się Ariana a miejsce w, którym się teraz znajdujące to miasto Elfów. - wskazała na otoczenie po czym  przeniosla wzrok na tłum gapiów - Rozejść się! - rozkazała im - Przepraszam za to całe zamieszanie. Nie codziennie mamy gości i to w dodatku tak ważnych. 
-Ważnych?... - Gray podniósł się z ziemi po czym pomógł zrobić to samo Mirajane. 
Ariana zastanowiła się przez chwilę i w końcu zabrała głos.
-Księżniczkę Magnolii i jeźdźca jak mniemam? - uśmiechnęła się lecz po chwili spoważniała i wskazała na największy budynek w mieście - Tam jest ktoś kto czeka na was. 
-Ktoś? - spytała niepewnie Erza. - Mamy się bać? - spytała uśmiechając się. 
-Spokojnie... To burmistrz chce się z wami widzieć, z jeźdźcem i księżniczką  - zaakcentowała mocniej ostatnie dwa słowa podejrzanie spoglądając na towarzyszy Erzy i Lucy.
- Rozumiem. - odpowiedziała szybko Erza i razem z Lucy poszła za Arianą. Przez całą drogę do ratusza Lucy przyglądała się z zaciekawieniem miastu. Zdziwiło ją to że elfów było strasznie mało. Doliczyła się może z 70? 
- Może są w domach, albo w lesie... - szepnęła sama do siebie. 
Ariana otworzyła drewniane drzwi prowadzące do ratusza.
- Dziadku! - krzyknęła. - Wróciłam z księżniczką Magnolii i jeźdźcem. - usiadła obok swojego dziadka i uśmiechnęła się znacząco. Starzec kiwnął porozumiewawczo do wnuczki i odwzajemnił uśmiech.
- Rozumiem. Chodźcie nie wstydźcie się! - odkrzyknął wesoło staruszek wstając i podchodząc do Lucy i Erzy.
- Dzień dobry... - przywitała się niepewnie blondynka.
- Nie spieszyłyście się z wizytą. Co u mojego brata? Jak się czuje? - staruszek uścisnął dłoń Erzy i wrócił na swoje miejsce za biurkiem.
- Brata? - szepnęła Lucy.
- U Macrova. - zdziwił się dziadek Ariany. - Ah... Przepraszam nie przedstawiłem się nazywam się Shiro Drayer. Młodszy brat Macrova.
-Miło mi... Ja też się nie przedstawiłam... Jestem Lucy Heartfilla. - przedstawiła się blondynka po czym wskazala na swoją szkarłatnowłosą przyjaciółkę. - A to jest Erza Scarlet. 
-Chociaż to wiem to i tak jest mi miło was poznać! - uradowany burmistrz wstał z krzesła i podszedł do swojej wnuczki.
-Zna pan nas?- Erza niepewnie odwróciła się w stronę dziadka. 
-Tak wiele o was słyszałem, głównie to o wtargnieciach i bohaterskich czynach w zamku Styks - zaśmiał się nerwowo po czym powiedział coś na ucho Arianie. 
-Widzę, że dotarcie tutaj sprawiło wam wiele kłopotów... - zaśmiała się przyglądając pobrudzobym od błota i lekko rozdartym sukienką. - Koniecznie musicie odpocząć! 
-Nie chcemy się narzucać... - Lucy wstała i podeszła do elfów. 
-Ależ to żaden problem! - krzyknął uradowany burmistrz - W naszym mieście został wybudowany dom gościnny na rzecz jeźdźca! Musicie zostać! 
-W takim razie... - blondynka spojrzała na przyjaciółkę, a gdy ta kiwnela głową na znak, że się zgadza przemówiła - Z chęcią zostaniemy. 
-Bardzo się cieszę. - Drayer uscisnął dłoń Erzy i Lucy. - Ariano zaprowadź ich do domu. 
-Chodźcie za mną po drodze weźmiemy waszych towarzyszy.
Po wyjściu dziewczyn dziadek westchnął cicho. Spojrzał na zdjęcie swoje i brata w ramce i ją uniósł. 
- Nie dostawałem od ciebie wiadomości od prawie trzech tygodni. - mruknął. - Ale Lucy wyrosła. 

- To twój pokój Lucy. - podała jej klucz i zabrała zawiedzioną Wendy z pokoju. - Zapomniałabym, w szafie masz ubrania. Brat dziadka napisał że wkrótce nas odwiedzicie więc kazał przygotować wam ubrania. - puściła jej oczko i zniknęła. Lucy podeszła do szafy i wyciągnęła z niej obcisły skórzany strój, podobny do stroju Ariany, ale w przeciwieństwie do elfki, Lucy miała jeszcze na nim bolerko. Rozejrzała się po ślicznym pomarańczowym pokoju i weszła do łazienki. Po godzinie wyszła wykąpana i ubrana. Nagle ktoś zapukał do drzwi.
-Lucy mogę wejść? - zza drzwi dobiegł głos elfki. 
-Tak oczywiście! - blondynka usiadła na łóżku i zaczęła cześć swoje włosy drewnianym grzebieniem. 
-Chciałbym cie zaprosić na kolacje. - uśmiechneła się radośnie. - Duże, zdobione drzwi na parterze to jadalnia i kuchnia przyjdź tam za pół godziny. 
-Dobrze. - rzekła, a gdy dziewczyna wychodziła z pokoju pomachała jej ręką. 
-Kolacja tak? - opadła na poduszkę patrząc na ogromny kryształowy żyrandol. - Trzeba będzie wszystko opowiedzieć... - szepnęła i zamknęła oczy niespodziewanie zasypiając.

- Lucy! - dziewczyna gwałtownie się obudziła gdy ktoś zrzucił ją z łóżka. 
- Natsu? Co ty robisz? - przetarła zasypane oczy.
- Pytam się co ty robisz?! Jesteśmy już spóźnieni! Od dobrych 10 minut trwa już kolacja i brakuje tylko ciebie i mnie! - chwycił jej nadgarstek i wyprowadził z pokoju. Blondynka ziewnęła ostatni raz i razem z Natsu weszła do dużej jadalni.
- Przepraszam za spóźnienie. - przeprosiła i wciąż lekko ospała zajęła miejsce naprzeciw Ariany.
- Nic się nie stało Lucy! - uśmiechnęła się Ariana. - To Lucy... Co słychać w Magnolii? 
- Em.. Wszystko dobrze! A może... Jednak... - przypomniała sobie ostatnie wydarzenia.
- Coś nie tak? - zabrał głos Shiro.
- Wczoraj na Magnolię napadły oddziały wojsk Styks. - Ariana opluła się sokiem i spojrzała z przerażeniem na dziadka.
- Czyli wczorajsze wybuchy i krzyki to nie był festiwal?! - wstała gwałtownie rozlewając sok porzeczkowy..
-Był! - blondynka zrobiła to samo co Ariana - Do czasu gdy nasze miasto zostało najechane przez armię Styks! 
-Co tam się działo? - dziadek drżącymi rękoma wycierał serwetką rozlany sok ze stołu, a potem z ubrania. 
-Armia królowej powierzchni zaatakowała nas gdy w mieście mieszkańcy jak i my świętowaliśmy Festiwal Gwiazdy Bytu. W miarę możliwości walczyliśmy z wrogimi jednostkami, jednakże odnieśliśmy rany i ukrylismy się w pobliskiej jaskini. Kiedy strop się zawalił torując drogę do wyjścia na powierzchnię ruszyliśmy w głąb jaskini i tak potem wpadając na ześlizg znaleźliśmy się tutaj - streściła wszystko Erza.
- Rozumiem. - staruszek usiadł i próbował uspokoić oddech. - Co zrobili z ludźmi? 
Wszyscy momentalnie spojrzeli na Gajeel'a. 
- Odebrali im dusze. - odparł bez krzty strachu. - Wtrącili do lochu, a teraz będą traktowani jak pionki w grze Styks. 
- Nie dobrze...- westchnął. - Skąd to wiesz? Dlaczego tu jesteś? - ponowił pytanie. Na twarz mężczyzny wpłynął rumieniec.
- Służyłem jej, a-ale zrozumiałem, że to złe... Że Styks jest zła... Gdy widziałem jak wysysają dusze tym ludziom coś we mnie pękło. 
- Dobrze. Podsumowując poddani Lucy zostali pozbawieni dusz..
- A niektórzy z nich zostali zabici... - dodała Lucy. Shiro zacisnął pięści. 
- Nie martw się dziadku, Lucy... - w sprawie zabrała głos Ariana. - Jeśli jeździec pokona Tristezę i Styks świat wróci do normalności. Tak pisze w księdze... 
- Porozmawiamy o tym innym razem. - niespodziewanie zarządził staruszek. - Delektujmy się teraz kolacją.

-Nasza dzisiejsza historia idealnie nadaje się na powieść... - szepnęła po czym lekko mocząc końcówkę pióra w atramencie na środku kartki dużymi zdobionych literami napisała "Przystań Elfów" - Nigdy nie sądziłam, że będę pisać o elfach będąc w elfim mieście - zaśmiała się pisząc pierwsze kilka zdań.
Nie napisała dużo gdy ktoś zapukał do drzwi. Zdziwiona późną porą odwiedzin podeszła do drzwi i otworzyła. 
- Mogę wejść? - spytał chłopak opierając się o próg drzwi.
- P-proszę... - wpuściła go do środka. - Co cię do mnie sprowadza o tak późnej porze? - usiadła na swoim łóżku i poklepała miejsce obok siebie.
- Lucy... - niespodziewanie ją przytulił.
- N-Natsu?! - pisnęła cała czerwona.
-Możesz już przestać udawać... - szepnął jej do ucha. 
-Natsu o czym ty mówisz? - zapytała w miarę cicho zważając na późną godzinę. 
-Widziałem wtedy na kolacji, gdy powiedziałaś, że wielu ludzi straciło życie. Widziałem jak powstrzymywałaś łzy, które napływały ci się do oczu... - chłopak mocniej przytulił do siebie blondynkę. 
-Natsu... - dziewczyna nie wiedziała co ma powiedzieć.
W odpowiedzi chłopak mocniej docisnął jej głowę ręką do swojej klatki piersiowej. W oczach blondynki zaszkiliły się łzy, a po chwili sama wtuliła się w chłopaka i zacisnęła ręce na jego koszulce. 
- Oni..oni byli niewinni... Nic złego nie zrobili... - załkała. 
- Nie martw się Lucy. - zaciągnął się zapachem jej włosów. - Wszystko będzie dobrze.
Blondynka rozpłakała się jeszcze bardziej słysząc te słowa z jego ust.
-Jestem taka słaba... Beznadziejna...  Nie umiem nawet uratować swoich poddanych... - dziewczyna odsunął się od ramienia chłopaka po czym spojrzała mu w oczy. 
-Nie mów tak... Jesteś silna, nie raz ratowałaś mi i innym tyłki... - Jeszcze raz przytulił dziewczynę tym razem mocniej nie dając jej uwolnić się z uścisku. - Jesteś księżniczką Lucy... Księżniczka o potężnej mocy, nadzieje i duchu walki pamiętaj o tym! 
-Natsu... Dziękuję! - szepnęła i wtuliła się bardziej w rozgrzany tors przyjaciela.
- Nie ma za co Lucy... - spojrzał na zasypiającą blondynkę. Chwycił koc i okrył nim dziewczynę. 
- Jesteś taki ciepły... - wymamrotała. Chłopak uśmiechnął się pod nosem. Po chwili dziewczyna oddychała miarowo i rozluźniła uścisk.
- Lucy śpisz? - zdziwił się. Po chwili zachichotał. - Eh... Same z tobą problemy księżniczko. - pocałował ją w czoło i zdmuchnął świeczkę. W pokoju zapanowała kojąca ciemność. W uszach Natsu jak muzyka grał spokojny oddech blondynki.

____________________________

Yeah! Akcja zaczyna się rozkręcać :>
Rozdział 10 pojawi się za tydzień :D 
Przepraszamy za wszystkie błędy. 
Ostatnio miałyśmy bardzo mało czasu i rozdział

chociaż sprawdzony, może zawierać sporo błędów. 

Pozdrawiamy i zapraszamy do komentowania :*